V. IPN (cd)

10. Czy było warto?

 

Czy było warto bawić się w Solidarność? Pytanie jest niewłaściwie postawione. Prawdziwy wybraniec nie ma wyboru (to nie moja myśl, gdzieś ją przeczytałem). On musi postąpić w zgodzie ze swoim sumieniem, a przy tym musi starać się pogodzić wszystkie interesy: swoje, rodziny, środowisk, w których żyje, ojczyzny itp. Musi zawsze starać się postępować z godnością i honorem, piąć się w górę, ale nie za wszelką cenę (w szkole nie za prezenty dla nauczycieli, w pracy nie za lizusostwo, w społeczeństwie nie za podpisywanie lojalek, w Ojczyźnie nie za sprzedajność jednej opcji politycznej, połączoną z przejściem do innej za większe synekury). 

Z perspektywy czasu, kiedy patrzy się na osoby, które kiedyś były uważane za bohaterów, a później sprzedały się za dostęp do koryta, że wymienię pierwsze, które przychodzą mi na myśl: Frasyniuk, Bujak, Rokita, to nie ma czego żałować.

V. IPN (cd)

9. Ustawa o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz o osobach represjonowanych z powodów politycznych

 

Wtedy zauważyłem, że w Polsce funkcjonuje od 2015 r. ustawa o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych. Ustawa dawała uznanie honorowe, odznakę, legitymację i profity finansowe w postaci świadczeń jednorazowych, okresowych i dopłat do emerytur i rent. 

Aby wykluczyć zbyt dużą ilość uprawnionych, ustawa została tak napisana, żeby ci, którzy (tak jak ja) nie narażali bezpośrednio zdrowia i życia na barykadach, w drukarniach, w lokalach konspiracyjnych, nie dostali nic. 

Gdybym przesiedział 30 dni na ćwiczeniach w Trzebiatowie, to bym dostał; ponieważ jednak moja wada wzroku w tamtym czasie to było – (minus) 7 (siedem), dowódcy Trzebiatowa zwolnili mnie z ćwiczeń z powodu złego stanu zdrowia.

 

10. Krzyż Wolności i Solidarności

 

13 czerwca 2024 r. dostałem list z IPN-u informujący, że jedno ze stowarzyszeń osób internowanych wystąpiło do IPN-u o pomoc w inicjatywie „uhonorowania odznaczeniem państwowym Krzyż Wolności i Solidarności byłych działaczy opozycji antykomunistycznej, którzy za swoją działalność zostali karnie powołani na ćwiczenia wojskowe i na przełomie lat 1982-1983 byli izolowani w wojskowych obozach internowania”. 

Sprawdziłem w odpowiedniej ustawie, że znajduję się wśród osób, którym ten krzyż się należy, więc wypełniłem wniosek dołączony do listu i wysłałem do wskazanego stowarzyszenia. 

Nie jest to tzw. order chlebowy, za który należy się dopłata do emerytury, ale i tak moja próżność poczuła się połechtana. 

Po pewnym czasie przedzwonił do mnie pan, który przedstawił się jako Andrzej Adamczyk z przedmiotowego stowarzyszenia i zaczął mnie … przesłuchiwać! 

Tego było za wiele, żebym miał spowiadać się z kilku lat mojego życia osobie, która pierwszy raz staje na mojej drodze i do tego przez telefon, więc powiedziałem, żeby zaprzestał inwigilacji. A on na to, że nie podpisze wniosku, więc grzecznie powiedziałem mu, żeby wypier…. . 

Swoją drogą jak niewiele trzeba, żeby facet prześladowany w przeszłości przez służbę bezpieczeństwa i zapewne przesłuchiwany, może nie raz, nabrał esbeckich zwyczajów i wykorzystał je wobec mnie. Obrzydliwe! 

Napisałem odpowiedni list do stowarzyszenia i IPN-u. Oczywiście bez odpowiedzi.

V. IPN (cd)

 8. Próba sprostowania w IPN nieprawdziwych informacji na mój temat

 

W 2022 r. zauważyłem na stronie IPN wpis następującej treści (tak wygląda w dniu, w którym to piszę, w 2022 r. miał inną postać graficzną, ale treść była taka sama).

Moim zdaniem tak sformułowana informacja wprowadza czytelnika w błąd. IPN zostawił sprawę otwartą i zażądał dokumentów potwierdzających moje zastrzeżenia. Wysłałem w tej sprawie dwa pisma, do drugiego załączając skany fragmentów z indeksu studenckiego i książeczki wojskowej, ale nie doczekałem się odpowiedzi. 

Gdyby przyjąć, że zapis IPN jest prawidłowy, to wyszłoby na to, że można zostać szeregowcem nie będąc żołnierzem i nigdy nie składając przysięgi wojskowej.

Z zamieszczonej informacji wynika także, że przybyłem do jednostki wojskowej, ale nigdy jej nie opuściłem, co nie jest prawdą, gdyż wypuścili mnie tego samego dnia z powodu wady wzroku (minus 7).

V. IPN (cd)

6. Sprawa sądowa gen. Ciastonia (cd)

 

Uzasadnienie do umorzenia sprawy gen. Ciastonia (cd)

Itd.

 

7. Wniosek o udostępnienie dokumentów (trzeci)

 

Przeczytawszy uzasadnienie do umorzenia doszedłem do wniosku, że IPN musi mieć jakieś nowe dokumenty w mojej sprawie i złożyłem 8 maja 2012 r. trzeci wniosek o udostępnienie dokumentów. 

W dniu 21 sierpnia 2012 r. otrzymałem z IPN (Pani Marzena Kruk) informację o udostępnieniu dokumentów. Jednocześnie zadzwoniła do mnie jakaś pani z IPN i powiedziała, że nie ma nowych dokumentów, tak, że okażą mi ten już pokazywany, czy wobec tego jest sens przychodzić? Nie miałem żadnego powodu, żeby nie ufać tej pani. Zrezygnowałem z wizyty w IPN.

V. IPN (cd)

 6. Sprawa sądowa gen. Ciastonia

 

W 2012 r. dostałem wezwanie od Prokuratora IPN na przesłuchanie w charakterze świadka w sprawie powołania w 1982 r. na ćwiczenia do jednostki wojskowej w Trzebiatowie, co stanowiło „poważną represję ze względów politycznych”. Zostałem przesłuchany, a sprawa zakończyła się umorzeniem w 2013 r. śledztwa „w sprawie popełnienia zbrodni komunistycznej stanowiącej zarazem zbrodnię przeciwko ludzkości” przez Władysława Ciastonia, Floriana Siwickiego i Józefa Sasina z powodu: 

„w części dotyczącej Floriana Siwickiego – wobec ustalenia, iż postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone (…) w części dotyczącej Józefa Sasina i Władysława Ciastonia – wobec ustalenia, iż postępowanie karne co do tego samego czynu tych samych osób toczy się.”

 

Z uzasadnienia bezspornie wynika, że byłem osobą poszkodowaną, bowiem UB zbierało i tworzyło dokumentację dotyczącą mojej osoby, gdyby było inaczej nigdy nie zostałbym powołany na ćwiczenia wojskowe w Trzebiatowie.

Ciąg dalszy nastąpi

V. IPN (cd)

 5. Nieudana lustracja PiS (cd)

 

Swój wniosek lustracyjny złożyłem 7 maja 2007 r.

Napisałem też gorzkie żale, długie, rozpatrujące różne scenariusze, których tu nie załączę, a jedynie punkt wyjścia w postaci teorii gier. Biegły rewident musi być osobą nieskazitelną, aby mógł wykonywać swój zawód, wobec tego nie może popełnić kłamstwa lustracyjnego.

 

„		W oświadczeniu lustracyjnym
		powiem prawdę, to znaczy, że nie współpracowałem z SB	skłamię, to znaczy przyznam się do współpracy
IPN	uzna, że nie współpra-cowałem z SB	zostanę osobą nieskazitelną i zachowam prawo do uprawiania zawodu biegłego rewidenta	utracę nieskazitelność ponieważ skłamałem, a także z mocy prawa przestanę być uznawany za osobę nieskazitelną i stracę prawo wykonywania zawodu biegłego rewidenta; po zmianie prawa być może zostanie mi przywrócone prawo uprawiania zawodu biegłego rewidenta, ale nieskazitelność oraz szacunek do samego siebie utracę na zawsze
	uzna że współpra-cowałem z SB	zostanę osobą nieskazitelną, ponieważ powiedziałem prawdę, ale z mocy prawa przestanę być uznawany za osobę nieskazitelną i stracę prawo wykonywania zawodu biegłego rewidenta; po zmianie prawa zdolność do wykonywania zawodu zostanie mi przywrócona	zgodnie z obecnie obowiązującym prawem pozostanę osobą nieskazitelną i będę mógł wykonywać zawód biegłego rewidenta, ale po zmianie prawa prawdopodobnie zostanie mi odebrane prawo do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, ze względu na utratę nieskazitelności; pozostanie też brak szacunku do samego siebie”

W tak zwanym międzyczasie rząd PiS-u padł i lustracja została odwołana. KIBR odesłał wniosek przed przesłaniem go do IPN-u.

V. IPN (cd)

 5. Nieudana lustracja PiS (cd)

 

Poniżej artykuł z Gazety Polskiej, napisany przez „dziennikarza” Piotra Lisiewicza, który nie miał pojęcia o czym pisze. To ten sam facet, który nazwał swojego syna Szczepan, żeby uczcić „szczepionki” mRNA przeciw COVID-19, co wskazuje na zachwiany kontakt z rzeczywistością. Tacy "dziennikarze" najlepiej nadają się do wykonywania zleceń specjalnych, którym nie rozumieją.

V. IPN (cd)

4. Druga kwerenda

 

Poprosiłem o drugą kwerendę w mojej sprawie, ale otrzymałem odpowiedź pismem z 17 kwietnia 2007 r., podpisanym przez Panią Marzenę Kruk, która zastąpiła Panią Skutnik, że nowych dokumentów nie odnaleziono.

 

5. Nieudana lustracja PiS

 

W 2005 r. PiS przejął władzę i zupełnie nieprzygotowany zaczął przeprowadzać lustrację. Tu uwaga: w Polsce jeszcze żaden rząd (partia) nie był przygotowany do przejęcia władzy. Polityka to nie tylko gadanie, to także rządzenie i do tego wszystkie partie powinny być przygotowane jak Trump w 2025 r. Został Prezydentem Stanów Zjednoczonych i tego samego dnia podpisał kilkadziesiąt rozporządzeń. PiS istnieje od 2001 r. więc było dosyć czasu, żeby przygotować lustrację i dekomunizację na odpowiednio wysokim poziomie. 

Na odcinek lustracji został delegowany Arkadiusz Mularczyk, ur. W 1971 r., niedoświadczony i słaby prawnik. Wtedy jeszcze oglądałem telewizję i w TVN widziałem transmisję z obrad Trybunału Konstytucyjnego w sprawie ustawy o IPN, według której ta lustracja miałaby się odbywać. Pornogrubas Kalisz, który miał 14 lat więcej doświadczenia prawniczego od Mularczyka jak to się mówi „zjadł go”. Najgorsze w tym wszystkim było to, że Kalisz upieprzył przy okazji artykuł przewidujący odpowiedzialność za kłamstwo antypolskie, jak np. „polskie obozy zagłady”. Ten przepis później chciał przywrócić Jaki w ustawie o IPN (chyba!?), ale Duda, jako Prezydent Polski, pod wpływem Izraela (w tym późniejszego ludobójcy Netanjahu) zaskarżył ten przepis i w ciągu jednego dnia (w sobotę) Sejm i Senat dokonały zmiany ustawy i dalej można bezkarnie przypisywać Polakom i Polsce udział w holokauście. 

Ministrem Sprawiedliwości i Prokuratorem Generalnym został Zbigniew Ziobro, młody (ur. w 1970 r.) i słaby prawnik. O jego kompetencjach świadczy, miedzy innymi, głosowanie przez Sejm raportu komisji w sprawie przewału Rywina. Dobry prawnik, a członek tej komisji, nie pozwoliłby na to głosowanie, ponieważ nie miało ono podstawy prawnej. 

Zarówno Ziobro, jak i Mularczyk nie znali realiów lat 1980-1989, bo byli zbyt młodzi. 

Do tego PiS uruchomił nagonkę prasową, której kiepska warstwa propagandowa, było wsparta niskim poziomem dziennikarskim „dziennikarzy”, którym tą misję powierzono. 

Lustracją zostali objęci także biegli rewidenci, a ten zawód wtedy wykonywałem. 

Moja sytuacja wydawała się nieprzewidywalna. Jaka pewność, że o tym, czy „współpracowałem”, czy „nie współpracowałem” nie będą decydowali ludzie pokroju Lisiewicza, Skutnik lub Kieresa? Czy można mieć do takich ludzi zaufanie? A jeżeli dojdzie do sprawy sądowej, to co mi po sądach typu WSA w Warszawie, które nawet Konstytucji RP nie przestrzegają? A jeśli sprawa w sądach potrwa kilka lat, to z czego będę żył z rodziną? Zrujnują całe moje życie!

V. IPN (cd)

3. Dokument, który był przedmiotem sporu (cd)

Zwróciłem się do IPN z pytaniami w tej sprawie, uzyskałem odpowiedź i fragmenty artykułu lub książki (tych fragmentów nie jestem pewien, być może tu pamięć mnie zawodzi i mam je z innego źródła).

V. IPN (cd)

 3. Dokument, który był przedmiotem sporu

Zobaczywszy ten zapis skojarzyłem go od razu ze zdarzeniem, kiedy to Prezes biegał po zakładzie pracy z nie znany mi facetem i namawiał do zapisania się do obrony cywilnej, która miało zostać w tym zakładzie utworzona. 

Odtajnienie i udostępnienie tego dokumentu wymagało kilkuletnich sporów, biegania po sądach, absorbowania sędziów WSA, NSA i RPO. Pewnie setki tysięcy złotych poszły na „dogłębne” zbadanie sprawy, bo jeden profesor doktor habilitowany o nazwisku Kieres, wybujałym ego i wybujałej ambicji, ubrdał sobie zakres władzy, której nie posiadał oraz prawo do łamania Konstytucji RP.

V. IPN (cd)

2. Drugie postępowanie sądowe (cd)

 

5 kwietnia 2006 r. WSA w Warszawie przysłał pismo z pytaniem, czy podtrzymuję skargę na przewlekłość postępowania ponieważ dokument został mi okazany. Do pytania załączona była odpowiedź z dnia 28 lutego 2006 r. na skargę podpisana przez nowego PIS-owskiego Prezesa IPN-u dr hab. Janusza Kurtykę. Długo się nie naprezesował, gdyż zginął w zamachu smoleńskim w 2010 r. 

Pismo Prezesa Kurtyki jest interesujące ze względu na pewien fragment, który tu zacytuję. Być może powinienem postąpić w sposób w piśmie opisany lub mogę tak postąpić obecnie?

 

Odstąpiłem od skargi na bezczynność.

V. IPN (cd)

 2. Drugie postępowanie sądowe (cd)

 

20 lutego 2006 r. otrzymałem list od Pani Skutnik, że mogę obejrzeć przedmiotowy dokument. Udostępnię go w następnym rozdziale.

V. IPN (cd)

2. Drugie postępowanie sądowe (cd)

 

Po kilkumiesięcznej wymianie korespondencji Z IPN na różnych szczeblach złożyłem skargę na IPN do WSA w Warszawie.