IV. Po stanie wojennym 1983 r. – 1989 r. (cd)

2. Nadzieja, czyli niektóre zdarzenia 1984 r. – 1989 r. (cd)

 

c) Obrady okrągłego stołu

 

Obrady okrągłego stołu w 1989 r. były dla nas nadzieją, że nie będzie ofiar śmiertelnych i nie poleje się krew. Komisja sejmowa pod przewodnictwem Jana Marii Rokity naliczyła tylko około 100 ofiar stanu wojennego. 

Nie znaliśmy szczegółów tych obrad, ani ich przebiegu według zasadzy: my nie ruszamy was, wy nie ruszacie nas.

 

d) W 1989 r. byłem w Wiśle i na straganie zobaczyłem dwie piękne żółte gruszki, które postanowiłem kupić dla żony i córki. Sprzedawczyni nie chciała mi ich sprzedać, wkładała do torebki zielone leżące po drugiej stronie straganu. Posiadanie towaru dawało jej władzę decydowania, co komu sprzeda. 

„Przekląłem ją” słowami: żebyś za rok nie mogła już gruszek sprzedawać. „Klątwa” spełniła się, po upływie roku już klient decydował, co chce kupić. 

Piszę o tym dlatego, że ostatnio miałem podobną sytuację na rynku w Gdyni. Sprzedawczyni zaczęła mnie dyscyplinować, ponieważ dotykałem jej śliwek. Od razu przypomniała mi się sytuacja z Wisły, ale powstrzymałem się od rzucenia na nią „klątwy”, bo nie miałem pojęcia, co może się stać za rok, a idzie na gorsze.