V. IPN (cd)

10. Czy było warto?

 

Czy było warto bawić się w Solidarność? Pytanie jest niewłaściwie postawione. Prawdziwy wybraniec nie ma wyboru (to nie moja myśl, gdzieś ją przeczytałem). On musi postąpić w zgodzie ze swoim sumieniem, a przy tym musi starać się pogodzić wszystkie interesy: swoje, rodziny, środowisk, w których żyje, ojczyzny itp. Musi zawsze starać się postępować z godnością i honorem, piąć się w górę, ale nie za wszelką cenę (w szkole nie za prezenty dla nauczycieli, w pracy nie za lizusostwo, w społeczeństwie nie za podpisywanie lojalek, w Ojczyźnie nie za sprzedajność jednej opcji politycznej, połączoną z przejściem do innej za większe synekury). 

Z perspektywy czasu, kiedy patrzy się na osoby, które kiedyś były uważane za bohaterów, a później sprzedały się za dostęp do koryta, że wymienię pierwsze, które przychodzą mi na myśl: Frasyniuk, Bujak, Rokita, to nie ma czego żałować.

V. IPN (cd)

9. Ustawa o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz o osobach represjonowanych z powodów politycznych

 

Wtedy zauważyłem, że w Polsce funkcjonuje od 2015 r. ustawa o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych. Ustawa dawała uznanie honorowe, odznakę, legitymację i profity finansowe w postaci świadczeń jednorazowych, okresowych i dopłat do emerytur i rent. 

Aby wykluczyć zbyt dużą ilość uprawnionych, ustawa została tak napisana, żeby ci, którzy (tak jak ja) nie narażali bezpośrednio zdrowia i życia na barykadach, w drukarniach, w lokalach konspiracyjnych, nie dostali nic. 

Gdybym przesiedział 30 dni na ćwiczeniach w Trzebiatowie, to bym dostał; ponieważ jednak moja wada wzroku w tamtym czasie to było – (minus) 7 (siedem), dowódcy Trzebiatowa zwolnili mnie z ćwiczeń z powodu złego stanu zdrowia.

 

10. Krzyż Wolności i Solidarności

 

13 czerwca 2024 r. dostałem list z IPN-u informujący, że jedno ze stowarzyszeń osób internowanych wystąpiło do IPN-u o pomoc w inicjatywie „uhonorowania odznaczeniem państwowym Krzyż Wolności i Solidarności byłych działaczy opozycji antykomunistycznej, którzy za swoją działalność zostali karnie powołani na ćwiczenia wojskowe i na przełomie lat 1982-1983 byli izolowani w wojskowych obozach internowania”. 

Sprawdziłem w odpowiedniej ustawie, że znajduję się wśród osób, którym ten krzyż się należy, więc wypełniłem wniosek dołączony do listu i wysłałem do wskazanego stowarzyszenia. 

Nie jest to tzw. order chlebowy, za który należy się dopłata do emerytury, ale i tak moja próżność poczuła się połechtana. 

Po pewnym czasie przedzwonił do mnie pan, który przedstawił się jako Andrzej Adamczyk z przedmiotowego stowarzyszenia i zaczął mnie … przesłuchiwać! 

Tego było za wiele, żebym miał spowiadać się z kilku lat mojego życia osobie, która pierwszy raz staje na mojej drodze i do tego przez telefon, więc powiedziałem, żeby zaprzestał inwigilacji. A on na to, że nie podpisze wniosku, więc grzecznie powiedziałem mu, żeby wypier…. . 

Swoją drogą jak niewiele trzeba, żeby facet prześladowany w przeszłości przez służbę bezpieczeństwa i zapewne przesłuchiwany, może nie raz, nabrał esbeckich zwyczajów i wykorzystał je wobec mnie. Obrzydliwe! 

Napisałem odpowiedni list do stowarzyszenia i IPN-u. Oczywiście bez odpowiedzi.

V. IPN (cd)

 8. Próba sprostowania w IPN nieprawdziwych informacji na mój temat

 

W 2022 r. zauważyłem na stronie IPN wpis następującej treści (tak wygląda w dniu, w którym to piszę, w 2022 r. miał inną postać graficzną, ale treść była taka sama).

Moim zdaniem tak sformułowana informacja wprowadza czytelnika w błąd. IPN zostawił sprawę otwartą i zażądał dokumentów potwierdzających moje zastrzeżenia. Wysłałem w tej sprawie dwa pisma, do drugiego załączając skany fragmentów z indeksu studenckiego i książeczki wojskowej, ale nie doczekałem się odpowiedzi. 

Gdyby przyjąć, że zapis IPN jest prawidłowy, to wyszłoby na to, że można zostać szeregowcem nie będąc żołnierzem i nigdy nie składając przysięgi wojskowej.

Z zamieszczonej informacji wynika także, że przybyłem do jednostki wojskowej, ale nigdy jej nie opuściłem, co nie jest prawdą, gdyż wypuścili mnie tego samego dnia z powodu wady wzroku (minus 7).

V. IPN (cd)

6. Sprawa sądowa gen. Ciastonia (cd)

 

Uzasadnienie do umorzenia sprawy gen. Ciastonia (cd)

Itd.

 

7. Wniosek o udostępnienie dokumentów (trzeci)

 

Przeczytawszy uzasadnienie do umorzenia doszedłem do wniosku, że IPN musi mieć jakieś nowe dokumenty w mojej sprawie i złożyłem 8 maja 2012 r. trzeci wniosek o udostępnienie dokumentów. 

W dniu 21 sierpnia 2012 r. otrzymałem z IPN (Pani Marzena Kruk) informację o udostępnieniu dokumentów. Jednocześnie zadzwoniła do mnie jakaś pani z IPN i powiedziała, że nie ma nowych dokumentów, tak, że okażą mi ten już pokazywany, czy wobec tego jest sens przychodzić? Nie miałem żadnego powodu, żeby nie ufać tej pani. Zrezygnowałem z wizyty w IPN.

V. IPN (cd)

 6. Sprawa sądowa gen. Ciastonia

 

W 2012 r. dostałem wezwanie od Prokuratora IPN na przesłuchanie w charakterze świadka w sprawie powołania w 1982 r. na ćwiczenia do jednostki wojskowej w Trzebiatowie, co stanowiło „poważną represję ze względów politycznych”. Zostałem przesłuchany, a sprawa zakończyła się umorzeniem w 2013 r. śledztwa „w sprawie popełnienia zbrodni komunistycznej stanowiącej zarazem zbrodnię przeciwko ludzkości” przez Władysława Ciastonia, Floriana Siwickiego i Józefa Sasina z powodu: 

„w części dotyczącej Floriana Siwickiego – wobec ustalenia, iż postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone (…) w części dotyczącej Józefa Sasina i Władysława Ciastonia – wobec ustalenia, iż postępowanie karne co do tego samego czynu tych samych osób toczy się.”

 

Z uzasadnienia bezspornie wynika, że byłem osobą poszkodowaną, bowiem UB zbierało i tworzyło dokumentację dotyczącą mojej osoby, gdyby było inaczej nigdy nie zostałbym powołany na ćwiczenia wojskowe w Trzebiatowie.

Ciąg dalszy nastąpi

V. IPN (cd)

 5. Nieudana lustracja PiS (cd)

 

Swój wniosek lustracyjny złożyłem 7 maja 2007 r.

Napisałem też gorzkie żale, długie, rozpatrujące różne scenariusze, których tu nie załączę, a jedynie punkt wyjścia w postaci teorii gier. Biegły rewident musi być osobą nieskazitelną, aby mógł wykonywać swój zawód, wobec tego nie może popełnić kłamstwa lustracyjnego.

 

„		W oświadczeniu lustracyjnym
		powiem prawdę, to znaczy, że nie współpracowałem z SB	skłamię, to znaczy przyznam się do współpracy
IPN	uzna, że nie współpra-cowałem z SB	zostanę osobą nieskazitelną i zachowam prawo do uprawiania zawodu biegłego rewidenta	utracę nieskazitelność ponieważ skłamałem, a także z mocy prawa przestanę być uznawany za osobę nieskazitelną i stracę prawo wykonywania zawodu biegłego rewidenta; po zmianie prawa być może zostanie mi przywrócone prawo uprawiania zawodu biegłego rewidenta, ale nieskazitelność oraz szacunek do samego siebie utracę na zawsze
	uzna że współpra-cowałem z SB	zostanę osobą nieskazitelną, ponieważ powiedziałem prawdę, ale z mocy prawa przestanę być uznawany za osobę nieskazitelną i stracę prawo wykonywania zawodu biegłego rewidenta; po zmianie prawa zdolność do wykonywania zawodu zostanie mi przywrócona	zgodnie z obecnie obowiązującym prawem pozostanę osobą nieskazitelną i będę mógł wykonywać zawód biegłego rewidenta, ale po zmianie prawa prawdopodobnie zostanie mi odebrane prawo do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, ze względu na utratę nieskazitelności; pozostanie też brak szacunku do samego siebie”

W tak zwanym międzyczasie rząd PiS-u padł i lustracja została odwołana. KIBR odesłał wniosek przed przesłaniem go do IPN-u.

V. IPN (cd)

 5. Nieudana lustracja PiS (cd)

 

Poniżej artykuł z Gazety Polskiej, napisany przez „dziennikarza” Piotra Lisiewicza, który nie miał pojęcia o czym pisze. To ten sam facet, który nazwał swojego syna Szczepan, żeby uczcić „szczepionki” mRNA przeciw COVID-19, co wskazuje na zachwiany kontakt z rzeczywistością. Tacy "dziennikarze" najlepiej nadają się do wykonywania zleceń specjalnych, którym nie rozumieją.