V. IPN (cd)

1. Pierwsze postępowanie sądowe (cd)

Pan Prezes IPN prof. dr hab. Leon Kieres osobiście podpisał postanowienie 23/03 z 30 lipca 2003 r. Część, w której opisuje przebieg postępowania i moje argumenty, jest zwięzła i uczciwa na 95%, wobec tego zwracam tu tylko uwagę na obronę wydania zaświadczenia zamiast decyzji. Argumentacja Prezesa w tej sprawie okaże się chybiona, co ujawnię w dalszej części blogu.

Z wywodów Kieresa na temat „rozumienia potocznego” i „rozumienia legalnego” sformułowania „osoba poszkodowana”, wynika, że sformułowanie: 

„W posiadaniu IPN nie ma dokumentów potwierdzających, że wnioskodawca jest osobą, o której organy bezpieczeństwa zbierały informacje na podstawie celowo gromadzonych danych, w tym w sposób tajny” 

oddające w pełni stan faktyczny, a więc prawdziwe, to wg niego "rozumienie potoczne", natomiast sformułowanie: 

„Wnioskodawca jest osobą, o której organy bezpieczeństwa zbierały informacje na podstawie celowo gromadzonych danych, w tym w sposób tajny” 

potwierdzające nieprawdę, to "rozumienie potoczne".

W ten sposób IPN nabył prawo do decydowania, kto jest „osobą poszkodowaną” nie licząc się ze stanem faktycznym (prawda to tylko rozumienie potoczne), stał się sądem we własnej sprawie, administracja przejęła uprawnienia władzy sądowniczej