I Przed Solidarnością (cd.)

I. 3. Suplement - 1970 r. (cd.)

 

b) Gdynia 

(na podstawie książki Wiesławy Kwiatkowskiej i Izabelli Filipp "Są wśród nas", zdjęcia z tej książki) 

Na stację Gdynia Stocznia dojeżdżały pociągi szybkiej kolei miejskiej z Gdańska. Z drugiej strony przyjeżdżały pociągi z Wejherowa i Półwyspu Helskiego. Robotnicy przesiadali się z pociągu na pociąg przechodząc z peronu na peron kładką nad torami. W godzinach porannych i popołudniowych zawsze było tu mnóstwo ludzi jadących do pracy i wracających z pracy. 

Kociołek, który był jakąś szychą z PZPR, zaapelował poprzedniego dnia, aby robotnicy przyszli do pracy. Kiedy zjawili się rano na stacji Gdynia Stocznia i zaczęli tłoczyć się na wiadukcie, kładce i na peronach, mieszając z ludźmi, którzy przesiadali się z pociągu na pociąg, powiedziano im, aby się cofnęli, bo jeżeli nie, to milicja (?), żołnierze (?), zomowcy (?), ormowcy (?) zaczną strzelać. Nie było jak się cofnąć, ponieważ ilość pasażerów na stacji kolejowej gwałtownie wzrastała. No to zaczęli strzelać. 

Proszę dobrze zrozumieć. Nie było żadnej manifestacji, ani żadnych manifestantów. To byli robotnicy, którzy szli do pracy na wezwanie funkcjonariusza partyjnego. Nie mieli dokąd się cofnąć, nie mieli gdzie uciekać. Mój kolega, który w tym czasie znalazł się na jednym z peronów, uciekał po torach w stronę Gdyni. Słyszał za sobą strzały i popuścił ze strachu. 

To była krwawa jatka. Do dzisiaj nie wyjaśniono do końca, kto był winien. Czy komuniści byli tak głupi, że nie potrafili skoordynować działań władz partyjnych oraz sztabów wojskowych i milicyjnych, czy też byli tak głupi, że zaplanowali tą akcję z pełną świadomością jako zemstę za spalenie komitetu wojewódzkiego PZPR dzień wcześniej w Gdańsku. 

Po latach odpowiedź nasuwa się sama. To była zaplanowana prowokacja, a Kociołek był prowokatorem i doskonale zdawał sobie sprawę z tego co robi.